زمان مطالعه: 6 دقیقه مقام جناب حاجی مرقوم، در این طائفه بر اهل اطلاع مخفی نیست چه ایشان اول شخص، بلکه مؤسس این مذهب می باشند و آن چه از وجوه سخیفه و اخبار ضعیفه و تأویلات بارده که دست آویز این جماعت می باشد، اکثر، بلکه همه اثر فکر ایشان است و قلم او در ترویج این مذهب زیاده از قلم اعلای خود

زمان مطالعه: 2 دقیقه اکنون نوبت سؤال ماست؛ بدان که بسیاری از مذاهب فاسده، مبنی است بر دعاوی محدوده‌ی معقوله، واغلب ادله ای که به آن تمسک می جویند، مطابق است با اصول علمیه و قواعد منطقیه؛ ولهذا وظیفه‌ی اهل علم، جواب دادن از ادله‌ی آن ها است به قواعد علمیه؛ به خلاف این مذهب که مبانی آن نه به عقل نزدیک است و

زمان مطالعه: < 1 دقیقه بدانکه مراتبی که جناب باب در دعاوی خود سیر نمودند از»باب امام بودن» و بعد از آن «مهدی قائم شدن» و بعد از آن به مرتبه‌ی»نقطه‌ی اولی و رب اعلی رسیدن» در هیچ مرتبه ازاین مراتب منفرد نبودند؛ یعنی ادعائی نکردند که قبل از ایشان کسی آن را ادعا ننموده باشند:

زمان مطالعه: < 1 دقیقه اما ادعای «باب امام بودن» پس در زمان غیبت صغری جمع کثیری در قبال نواب اربعه و سفراء ممدوحین ـ رضوان الله علیهم أجمعین ـ دعوی بابیت نمودند مانند شریعی و محمد بن نصیر نمیری و محمدعلی شلمغانی و بلالی و غیرهم؛ ودر کتب حدیث و رجال تفصیل احوال آن ها مفصل مذکور است، بلکه این ادعا قبل از غیبت

زمان مطالعه: 2 دقیقه واما مهدویت و قائمیت که بعد از بابیت ادعاء نموده، ومقام اول خود را به ملا حسین بشرویه واگذار کرد، نه آن قدر کهنه است که بتوان بیان نمود؛ ونه عدد مدعیان به قدر یست که بتوان شمرد، بعد از گذشتن شصت سال و کسری از هجرت، یعنی بعد از واقعه‌ی جان گداز کربلا، جمعی از شیعیان که «کیسانیه» باشند،

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و اما ادعای نقطویت ـ که مرتبه‌ی سوم از دعاوی باب است ـ پس آنچه فعلا به نظر دارم آن که در زمان سلطنت مرحوم شاه عباس اول، مذهب نقطویة، شیوع پیدا نمود؛ اول رئیس آن ها استاد خسرو قزوینی بود ومن بعد، استاد یوسفی واز علماء آن ها بود شیخ ابوالفضل بن مبارک که نزد محمد اکبر، پادشاه هند