زمان مطالعه: < 1 دقیقه میرزا علی محمد شیرازی، بنیان گذار فرقه ی بابیه در روز اول ماه محرم سال 1235 هجری قمری مطابق با سوم (یا بیستم) اکتبر (در عصر سلطنت فتح علی شاه قاجار) در شیراز متولد شد. پدرش محمدرضا شیرازی بود که به خاطر شغل بزازی، او را محمدرضا بزاز می گفتند و در ایام کودکی علی محمد از دنیا رفت، از

زمان مطالعه: < 1 دقیقه چنان که معروف است اگر معمار خشت اول ساختمان را کج بگذارد تا ستاره ی ثریا دیوار آن کج می شود، نکته ی شایان توجه این که طبق مدارک موجود شیخ محمد عابد نخستین معلم علی محمد از نظر روحیه، شیخی مسلک بوده است چنان که فاضل مازندرانی (یکی از مبلغین بابی) در بخش سوم کتاب «ظهور الحق» صفحه 263،

زمان مطالعه: 2 دقیقه سال 1259 هجری قمری بود که سید کاظم رشتی (سر سلسله ی شیخیه پس از شیخ احمد احسایی) از دنیا رفت، ولی برای خود جانشین معین نکرد. آنها مذهب را دارای چهار رکن می دانستند: توحید، نبوت، امامت و “رکن رابع”، منظورشان از «رکن رابع» شیعه ی خالص و خاص بود و معتقد بودند که رکن رابع رابط میان امام

زمان مطالعه: 2 دقیقه اشراق خاوری (از نویسندگان معتبر بهائی) در کتاب تلخیص تاریخ نبیل صفحه 130 می نویسد: «باب در مراجعت از مکه در بوشهر چند روزی اقامت کرد، دستورهایی به قدوس (محمد علی بار فروشی ]بابلی[ یکی از گروندگان به باب) در رساله ای به نام خصایل سبعه داد که آن را به شیراز ببرد که از جمله آن دستورها این بود:

زمان مطالعه: 2 دقیقه علی محمد باب اوضاع را در شیراز نامساعد دید و پی فرصت می گشت تا از شیراز فرار کند او با حاکم و والی (استاندار) اصفهان منوچهر خان معتمد الدوله گرجی روابط پنهانی داشت، از این رو هدفش این بود که به اصفهان برود و از آزادی ای که توسط حاکم اصفهان به او داده می شد بهره برده و

زمان مطالعه: < 1 دقیقه مرد شماره دو فرقه ی بابی شخصی است به نام میرزا یحیی معروف به صبح ازل، وی با حسین علی بهاء (که شرح حالش ذکر خواهد شد) برادر بودند، پدرشان میرزا عباس معروف به میرزا بزرگ نوری بود در همان زمانی که علی محمد باب زنده بود، از مریدان پر و پا قرص باب همین دو برادر بودند، ولی علی