زمان مطالعه: < 1 دقیقه علی محمد شیرازی، به ادعاهای واهی «بابیت«، «ذکریت» و «مهدویت» بسنده نکرد، و انحراف و گمراهی را به حدی رسانید که مقام ادعای مهدویت را به مرتبه‏ی «رسالت» تبدیل کرد و مدعی نزول کتاب جدید و دین نو گردید و به گمان خود، احکام جاودانه‏ی اسلام را با نوشتن کتاب بیان نسخ کرد! وی، در این باره نوشت: در هر

زمان مطالعه: 2 دقیقه اظهار دعاوی دروغین و تأویلات سخنان و ادعاهای متناقض، مورد اعتراض شدید علمای دین و بزرگان شیعه در آن عصر گردیده است. برای روشن شدن حقایق و آگاهی بیش‏تر مردم، جلسات نقد و بررسی و مناظره تشکیل شد که اجمالی از آن‏ها چنین است: پس از مراجعت سید علی محمد از سفر مکه به بوشهر، زمانی که هنوز از ادعای

زمان مطالعه: 2 دقیقه پس از آشکار شدن عجز سید علی محمد در اثبات ادعای خود، وی را چوب زدند و تنبیه کردند. او، از دعاوی خویش تبری جست و اظهار پشیمانی کرد. سپس توبه نامه‏ای تنظیم کرد و به قصد طلب عفو، برای شاه ارسال داشت. متن توبه نامه‏ی «باب» که نسخه‏ی اصلی آن در کتابخانه مجلس شورای اسلامی ایران، نگهداری می‏شود و

زمان مطالعه: 2 دقیقه بدین سان، سید علی محمد از دعاوی خود، بازگشت، ولی توبه‏ی او، صوری بود. پیش از توبه‏ی اخیر، در شیراز نیز بر فراز منبر و در برابر مردم، نیابت و بابیت خود را انکار کرد، اما چیزی نگذشت که ادعاهای بالاتری را به میان آورد و از پیامبری و رسالت خویش سخن گفت. در اواخر سلطنت محمد شاه و پس

زمان مطالعه: < 1 دقیقه پس از مرگ محمد شاه و بالا گرفتن فتنه‏ی بابیه، میرزا تقی خان امیرکبیر (صدر اعظم ناصرالدین شاه) مسامحه در کار سید علی محمد باب را روا ندید و تصمیم گرفت او را در ملأ عام به قتل رساند و از این راه، آتش شورش‏ها را فرونشاند و برای این کار، از برخی علما فتوا خواست، ولی به گفته‏ی ادوارد

زمان مطالعه: < 1 دقیقه عنوان: بابیگری و بهائیگری مؤلف: ‏جلد دوم «خاطرات صبحی« مترجم: نوبت چاپ: فضل الله صبحی مهتدی تاریخ چاپ: شمارگان: ناشر: