زمان مطالعه: 2 دقیقه سید علی محمد، پس از توقف پنج ساله در بوشهر، با رها کردن تحصیل و تجارت، به شیراز بازگشت و از آن جا به مکه سفر کرد، سپس برای زیات قبر امام حسین علیه‏السلام و تحصیل علم، به کربلا رفت و در آن جا، به جهت سنخیت فکری و شنیدن آوازه‏ی سید کاظم رشتی – شاگرد و جانشین و مفسر

زمان مطالعه: 2 دقیقه سید علی محمد شیرازی، پیش از ابراز ادعاهای دروغین خویش، به ریاضت‏های سخت و بی‏فایده مشغول گردید. وی، در ایامی که به تجارت پرداخته بود، کم کم، دست از آن کشید و در آن ایام، ذوق ریاضت و ذکر و فکر و مراقبه‏ی غیر شرعی که شیوه‏ی دراویش و صوفیه بود، در سرش افتاد و لذا به ریاضت‏های غیر شرعی

زمان مطالعه: 3 دقیقه ادعای «بابیت» زمانی آغاز شد که سید کاظم رشتی از دنیا رفت و سید علی محمد شیرازی جانشین وی شد. همان گونه که در قسمت پیشین مقاله گفته شد، «شیخیه«، در معارف دینی، فقط به چهار رکن اعتقاد دارند: 1 – توحید؛ 2 – نبوت؛ 3 – امامت؛ 4 – اعتقاد به شیعه‏ی کامل (رکن رابع) که نیابت خاصه‏ی امام

زمان مطالعه: 3 دقیقه پس از انتشار جانشین شدن سید علی محمد در سال 1260 ه.ق، فرصت را غنیمت شمرد، از استقبال عده‏ای از شیخیه استفاده کرد، پای را از جانشینی استادش فراتر نهاد و در خانه‏ی خود، در شیراز، نخستین بار دعوت را به ملا حسین بشرویه آشکار ساخت و خود را «باب» امام دوازدهم شیعیان (یعنی واسطه‏ی میان مردم و امام زمان

زمان مطالعه: < 1 دقیقه سید علی محمد شیرازی، پس از آن که لقب «باب» را به طور رسمی یدک کشید، در آغاز امر، بخش‏هایی از قرآن کریم را با روشی که از مکتب شیخیه آموخته بود، تأویل و تصریح کرد که امام دوازدهم شیعیان، او را مأمور داشته تا جهانیان را ارشاد کند و خویشتن را «ذکر» نامید. مقام «ذکر» و «فؤاد«، بالاترین مراحل

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همین که از دعاوی «بابیت» و «ذکریت» مدتی گذشت و گروهی نزد سید علی محمد شیرازی جمع شدند، وی ادعای خود را تغییر کرد و از «مهدویت» سخن به میان آورد و گفت: من‏ام آن کسی که هزار سال می‏باشد که منتظر آن می‏باشید. (1). برخی آورده‏اند، خود «باب» از عراق به مکه رفت و چنان که بابیان گفته‏اند، در