مدعی کتاب اقدس که در فرازهای سابق در باره خود گفته بود اولین واجب، شناخت من است و ملاک هدایت و ضلالت شخص من و خیر منحصر در من است و منم مشرق وحی که هر کس مرا نشناسد اهل ضلالت است و منم که شیشه معرفت را مهر کرده و اهل انصاف باید گرد اوامر من طواف کنند…
آنگاه و در ادامه به این مقدار هم راضی نشده حکم نماز را به قصد اینکه همه باید رو به سوی او خضوع و نمازکنند، در کتاب اقدس صادر می نماید!
ترجمه عبارات چنین است:
»بر شما نوشته شد نمازی نه رکعتی، از سوی خدای نازل کننده آیات – یعنی من – تا که صبح و ظهر و شام آن را انجام دهید.
البته مقدار آن بیشتر بود که بقیه را به شما تخفیف دادیم!
اما چون قصد نماز کردید – در وقتی که من زنده باشم – باید رو به مقام مقدس من نماز کنید که مطاف ساکنان ملاء اعلی و محل اقبال اهالی شهرهای بقا و محل صدور فرمان برای آسمانیان و زمینیان است!
وقتی هم که من – همان شمس حقیقت – غروب کردم به سوی محلی نماز کنید که برای شما معین کردیم – یعنی رو به قبر من نماز کنید-!»
آری روزانه نه رکعت نماز به جای آورید به سوی مقام اقدس من در وقتی که زنده باشم و چون بمیرم رو به قبر من این نه رکعت را در هر روزی سه نوبت به جای آورید:
و اذا اردتم الصلوه و لوا وجوهکم شطری الاقدس…
در هنگام حیات من قطب نمائی تهیه کنید که هر لحظه نشان دهد من کجا هستم)!)
و آنگاه صبح و ظهر و مغرب به سوئی که آن قطب نما نشان داد نماز بگزارید!
و بدانید که وجود اقدس من همان مقام مقدسی است که عرشیان و کروبیان گرد آن طواف می کنند:
…شطری الاقدس المقام الذی جعله الله مطاف الملاء الاعلی
و مقبل اهل مدائن البقاء و مصدر الامر لمن فی الارضین و السماوات!
این عبارات از شرح بیشتر بی نیاز است
