الف: آموختن همه علوم تعطیل است!
از نظر جناب باب، جایز نیست هیچ کتابی جز «بیان» تدریس شود لذا همه مدارس، دانشگاهها، مراکز پژوهشی و آموزشگاهها یا باید تعطیل شوند و یا فقط به آموزش کتاب بیان میرزا علی محمد شیرازی بپردازند!
این هم عبارت بیان:
»لا یجوز التدریس فی کتب غیر البیان» «بیان فارسی صفحه ی 130»
پس تکلیف حق آموختن شهروندان (که یکی از حقوق آنهاست) معلوم شد چیست: فقط شهروندان مجازند بیان بخوانند و به بچه های خود هم بیان بیاموزند و مدار آموزش نباید جز کتاب بیان باشد!
ب: باید خط شکسته بیاموزید!
جناب باب نوع خط و نحوه کتابت شهروندان را هم تعیین فرموده اند و دستور داده اند که باید مدار کتابت، خط شکسته باشد و به کودکان خود خط شکسته را بیاموزید. این هم عبارت آن:
»و لتعلمن خط الشکسته!!» «بیان عربی صفحه ی 26»
(از عبارت «شکسته» در متن عربی باب تعجب نکنید! عبارات عربی جناب باب همینطور هاست(.
ج: بیش از نوزده جلد کتاب نداشته باشید!
شهروندان مطابق آئین باب، اجازه نگهداری بیش از نوزده جلد کتاب را ندارند.
اگر هم از این امر تخطی نمایند باید نوزده مثقال طلا جریمه بپردازند!
لذا کتابخانه ها و مراکز اسناد و آثار هم تعطیل!
این هم عبارت مورد نظر:
»نهی عنکم فی البیان ان لا تملکن فوق عدد الواحد من کتاب و ان تملکتم فلیلزمنکم تسعه عشر مثقالا من ذهب حدا فی کتاب الله لعلکم تتقون«.
د: تمام آثار باب را بخرید!
دستور است که همه شهروندان در صورت توان کتاب های جناب باب را بخرند و مالک شوند و نگهدارند!
عبارت: «ثم العاشر اذا استطعتم کل آثار النقطه تملکون و لو کان چاپا«!!
»بیان عربی صفحه ی 42»
(اگر از عبارت «چاپا» در عبارت عربی باب تعجب کرده اید بدانید ما اضافه نکردیم و مال خود اوست!)
ه: تمام کتاب ها را از بین ببرید!
خلاصه شهروندان موظفند نه تنها کتابی جز بیان (یا آنچه در بابیت نگاشته شده) را نخوانند بلکه دستور دارند همه کتاب های علمی جهان (بجز بیان و آثار بابی) را از روی زمین محو نمایند!!
»الباب السادس من واحد السادس فی حکم محو کل الکتب الا ماانشئت او تنشی فی ذلک الامر» «بیان فارسی صفحه ی 198»
این مستندات که از معتبرترین سند بابی (یعنی کتاب بیان) نقل گردید تکلیف حقوق شهروندان در زمینه آموزش و تعلیم و تربیت را مشخص نمود.
