»إن صلحت امتی فلها یوم و إن فسدت فلها نصف یوم»
حاج میرزا ابو الفضل [گلپایگانی] از شعرانی نقل نموده که او نقل از شیخ تقی الدین بن أبی المنصور کرده که گفته است: «هذه الآیات تقع فی المأة الأخیرة التی وعد رسول الله ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ امته بقوله إن صلحت امتی…؛
حاج مزبور و هم کیشان ایشان این خبر را وحی منزل، و قول تقی الدین را کلام نبی مرسل دانسته و به منزله‌ی برهان ناطقی او را فرض کرده و گفته اند: آنچه ملخص آن است که پیغمبر ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ فرموده: اگر امت من صالح و نیکو کار باشند، یک روز را مالک شوند و الا اگر فاسد و بد کردار باشند نصف روز. وهر سالی نزد پروردگار، هزار سال است از شماره‌ی شما. وبه فهم خود چنین فهمیده که مراد انقضای شریعت اسلام است پس ازهزار سال. و مبدأ سال را، از سال وفات حضرت امام عسکری ـ علی آبائه و ولده السلام ـ گرفته تا منطبق شود با سال 1260 که به گفته‌ی او سال ظهور باب است.
ودر فرائد می گوید که روایت إن صلحت امتی را، مجلسی در غیبت بحار نقل نموده.
این فقیر، اول فرض صحت این خبر و تسلیم این که معنای این، همین است که توهم نموده اند می نمایم و وبه ترتیب رساله اولا بیان می کنم که به این خبر، جناب باب ما بین سایر مدعیان کاذب، متعین نمی شوند؛ چه برغیر ایشان هم منطبق می شود، بلکه بعضی از آنها اولی و احق می باشند به این حدیث مجهول، بلکه مجعول. آنگاه حال سند این خبر و معنائی که برای آن کرده اند [را] بیان خواهیم نمود ان شاء الله.
