گمان نمی کنم خود جناب باب، چنین ادعائی نموده، وبعد از ادعای همسری، با آدم تا خاتم ـ علیهم السلام ـ در مظهر بودن، راضی شوند که در عداد نمرود و فرعون محسوب شوند فریاد فقال أنا ربکم الأعلی (1) بر آورند؛ چنانچه متوقع از جناب آقا میرزا ابو الفضل ـ که فاضل این طایفه اند ـ نبودم که رئیس خود را، در عبارت سابقه، چون گوساله‌ی سامری قرار داده، خطاب فأخرج لهم عجلا جسدا له خوار فقالوا هذا إلهکم و إله موسی فنسی (2) به طائفه‌ی خود نمایند.
وعلی ای حال اگر راضی شوند، مطلع خبیر می داند که این ادعا از چه کسانی صادر شد و نتیجه‌ی آن چه بود؟ ظهور یا مظهریت امر الله و مانند این الفاظ [و] ظهورات به حدیست که عد آن مشکل، و تعیین اول زمان ظهور این ادعا در عالم غیر ممکن.
اجمالا مظاهر، از ایشان تعدی نموده، به حیوانات هم رسید، چنانچه در مذهب طائفه‌ی ای از ملاحده‌ی اسماعیلیه ـ که إلی کنون در بلاد هند و بعض بلاد خراسان هستند ـ در خرچنگ و خوک وحیوانات دیگر ظهورات شده، واسامی پیغمبران هر حیوانی به عنوان پیغمبران حضرت خوک و حضرت خرچنگ و… با احوالات آنها موجود[است]. واز این قبیل است حیواناتی که معبود مصریین، آشوریین و غیرهما بودند بلکه جمادات هم از این فیض عظیم، محروم نمانده و اکثریت بت پرستان به همین معنی یا قریب آن تقدیس بت های خود را نموده، برای آنها سجده می کنند، والا محال است کسی که اول مرتبه‌ی عقل را دارا باشد، بدون این تأویل، یک قطعه سنگ مصنوع محدود را، ذات غیر محدود و صانع کل موجود بداند و بد.ن هیچ تأویلی او را برای حوائج خود بخواند. واما ظهورات در انسان هم بسیار و تعداد آن موجب ملالت قراء محترم است.واگر من سیظهر این طائفه یک مرتبه ظهور نموده باشد، خلیفه‌ی حاکم بأمر الله عبیدی علوی مصری، به اعتقاد اصحاب او ـ چنانچه در کتاب های حمزة بن علی وغیره، مفصلا مذکور است ـ ده مرتبه در ناسوت ظهور نمود به صورت انسانی، ودر هر ظهوری به اسمی دیگر و بلد دیگر چون علی و باری و مؤمل و قائم و غیره، در هند و اصفهان و مغرب و غیره؛ و این سوای ظهوراتی است که در ناسوت به غیر شکل بشری بود، قبل از ظهور آدم الصفی (3) هفتاد ظهور نمود و بین هر ظهوری هفتاد روز، و هر روزی هفتاد هفته، وهر هفته هفتاد سال، وهر سالی هزار سال به سال های این زمان.
بالجمله: ثبوت مظاهر، مبنای اکثر شرایع بت پرستی و ملاحده‌ی زمان اسلام است.
1) سوره‌ی مبارکه‌ی نازعات، آیه‌ی 24.
2) سوره‌ی مبارکه‌ی طه، آیه‌ی 88.
3) »حمزه و اصحاب او، به سه آدم معتقدند: آدم الصفا و آدم العاصی و آدم [الـ]ناسی«؛ منه.
