جناب بهاءالله فرموده اند «اذن داده شده احزاب عالم با یکدیگر به روح و ریحان معاشرت نمایند عاشروا یا قوم مع ادیان بالروح و الریحان«
(بهاء الله، مجموعه الواح، ص 117)
این فرمایش گرانمایه حضرت بهاء را دوستان بهایی باید با آب طلا بنویسند:
تناقض را در مظاهر الاهیه راه نبوده و نخواهد بود
حضرت بهاء الله… تعالیم بدیعی تأسیس فرمود و فضائل عالم انسانی تأسیس کرد… (ثانیاً) وحدت عالم انسانی یعنی جمیع بشر کل مشمول الطاف جلیل اکبرند بندگان یک خداوندند و پرورده حضرت ربوبیت رحمت شامل کل است و تاج انسانی زینت هر سری” (خطابات عبدالبهاء، ج1، ص 30 و 31)
“حضرت بهاء الله مانند آفتاب از شرق ظاهر شد علم وحدت عالم انسانی بلند فرمود چنان اقوام مختلفه را الفت داد که اگر شخصی در مجامع آنها وارد شود نمی داند کدام مسیحی کدام مسلمان کدام یهودی کدام زردشتی است” (خطابات عبدالبهاء، ج2، ص 66)
“دشمن را دوست بینید و اهرمن را ملائکه شمارید جفاکار را مانند وفادار به نهایت محبّت رفتار کنید و گرگان خونخوار را مانند غزالان ختن و ختا مسک معطّر به مشام رسانید” (مکاتیب، ج3، ص 160(، اما کمی آن طرف تر، خود بر این همه دست و دلبازی خرده گرفت و آن را ظلم به موجودات بی گناه قلمداد کرد؛ “انسان اکثر گنه کارند و حیوان بی گناه البته بی‌گناهان را مرحمت بیشتر باید کرد و مهربانی بیشتر باید نمود مگر حیوانات مؤذیه را مثل گرگ خونخوار مثل مار گزنده و سایر حیوانات مؤذیه چه که رحم به اینها ظلم به انسان و حیوانات دیگر است مثلاً اگر گرگی را رأفت و مهربانی نمائی این ظلم به گوسفند است یک گله گوسفند را از میان بردارد کلب عقور را اگر فرصت دهی هزار حیوان و انسان را سبب هلاک شود پس رأفت به حیوان درنده ظلم به حیوانات مظلومه است لهذا باید چاره آن را نمود ولکن به حیوانات مبارکه باید بی نهایت مهربانی نمود هرچه بیشتر بهتر” (مکاتیب، ج3، ص 212 و 213)
