بهائیان مناسک و شعائری دارند که آمیزهای از عادات و سنتهای مختلف عصرشان است که به اجمال به مواردی از مهمترین آنها اشاره میشود:
الف: روزه؛ ماه روزه بهائیان ماه نوزدهمشان و به مدت نوزده روز است که به لحاظ زمانی، در بخش شمالی کره زمین در فصل بهار و در بخش جنوبی کره زمین، در فصل پاییز قرار میگیرد (چرخشی نیست(. در مدت این نوزده روز، آنان از طلوع تا غروب آفتاب از خوردن غذا و آب خودداری میورزند.
ب: نماز؛ نماز بهائیان، انفرادی و قبلهاش شهر عکا است که قبر بهاء در آن جای دارد. پیش از نماز وضو میگیرند و کسی که به آب دسترسی نداشته باشد، پنج بار نام خدایاطهر را میبرد و سپس نماز میگزارد و کسی که در مسافرت باشد، در صورت توقف، به جای هر نماز یک سجده به جای میآورد.
ج: محل حج بهائیان خانه بهاء که وی در ایام اقامت در عراق در آن سکونت داشته یا خانه سید محمد علی باب در شیراز، در ایام اقامت در این شهر بوده است. محل سکونت بهاء در عراق، کعبه بهائیان نامیده میشود.
