لواحه للبشر. علیها تسعة عشر.
ترجمه: (لوح دهنده است به مردم. بر اوست عدد نوزده.)
این آیات بلافاصله بعد از آیات مربوط به کافر معاند ولید وحید آمده و عاقبت وحید را دوزخ و سقر بیان کرده اند. جالب است که ازل نیز وحید نام داشته و حسینعلی بها بواسطه اینکه نامه هایی که به مردم می داد الواح نامید لواحه یعنی لوح دهنده بوده است و از همه مهمتر اینکه عدد نوزده عدد رسمی بهاییت است. تعداد ماههای سال؛ تعداد روزهای ماه؛ مقدار مهریه زنان؛ مقدار جزای نقدی؛ همگی نوزده است و نوزده مطابق لفظ بهایی است. این آیات و آیات قبل و بعدش در توصیف دوزخ آمده اند. عجب دلالتی بر آتش و اهل آتش!
شاید با بیان یافتن آیه مذکوره دوباره به این حقیقت پی ببریم که این قرآن معجزه ای جاوید است که هر لحظه و هر روز با بیان نکاتی گرانبها از جدیدترین یافته های پزشکی و علمی گرفته تا پیشگویی حوادث آیندگان جلوه ای از وحی الهی از آن خارج و منتشر می گردد. درباره ی بهاییت هم یک نکته را متذکر می شوم. قرآن بیش از شش هزار آیه دارد. بهاییها مانند کسی که چیزی برای از دست دادن نداشته باشد هر روز آیه ای از قرآن را دستخوش هجوم قرار داده و در جمع های خصوصی خودشان به استهزا گرفته اند که شنیده ای فلان آیه هم در قرآن در تأیید امر بهایی است؟ بی خبر از اینکه قدمای آنها در دوزخ هنوز به یکی از اتهامات خود نیز پاسخ نداده اند و آتش شعله ور جهنم هر لحظه انتظار اقدام آنان را می کشد و خدا و فرشتگان و همه مردم هم بر آنها لعنت می فرستند. بسیاری از آیات مورد استناد آنها با یکبار خواندن از روی قرآن و در جریان قرار گرفتن شأن نزول و ترجمه آن کاملا مشخص می شوند. بعضی از موارد را در اینجا آورده ام و اگر استنادات جدیدی از آنها بدست آمد و برای این حقیر ارسال شد حتما در مقوله ای جداگانه به توضیح شبهات خواهم پرداخت؛ هر چند که شیطنت این قوم ضاله تمامی ندارد:
