»یا ابالبید ان لی فی حروف القرآن المقطعه لعلما جما ان الله تعالی انزل الم ذلک الکتاب فقام محمد صلی الله علیه و آله و سلم حتی ظهر نوزه و ثبتت کلمته) یا ابالبید مرا در حروف مقطعه قرآن علم بسیاری است خداوند تبارک و تعالی نازل فرمود (الم ذالک الکتاب) پس قیام فرمود محمد صلی الله علیه و آله و سلم تا آنکه نور او آشکار شد و کلمه او ثابت و استوار گشت«.
(این جمله حدیث تاب دو معنی دارد)
معنی اول و ظاهر آن است که حضرت رسول پس از نزول سوره الم قیام به رسالت فرمودند، مدارک قطعیه تاریخیه این معنی را باطل مینماید زیرا به شهادت کتاب تاریخ قرآن تألیف استاد ابوعبدالله مجتهد زنجانی ترجمه ابوالقاسم سحاب صفحه 54؛ سوره بقره اولین سورهای است که در مدینه بین سال سیزدهم و چهاردهم بعثت بر حضرت محمد (ص) نازل گردید، بنابراین چگونه ظاهر حدیث را قبول کنیم که میگوید نازل فرمود الم را پس قیام فرمود محمد (ص) و حال آنکه خلاف هزارها کتاب سیر و تواریخ است و اما معنی ثانوی غیر ظاهری آن است که حضرت محمد پس از انقضا مدت الم قیام به رسالت فرمودند؛ معنای دوم هم درست نیاید زیرا در این جمله حدیث از برای هفتاد و یکسال مبدء و ابتدائی تعیین نشده که هفتاد و یک سال را از آن مبدء تا قیام حضرت مطابقه دهیم و اگر هم بلا دلیل از روی
ذوق و میل خود با یکی از مبادی رایجه یا غیر رایجه آن روز تطبیق کنیم (که قطعا تطبیق نمیشود) بایستی دلیل خارجیه قطعیه بر صحت آن مبدء اقامه شود، ابوالفضل گلپایگانی چون نتوانسته این فقره از حدیث را با وقایع تاریخیه مطابقه دهد از شرح و بسط آن خودداری نموده ناچار فرار را بر اظهار اختیار نموده است.
