دزدی و نیرنگ اورنگ ابوالفضل گلپایگانی

ابوالفضل در صفحه پنجاه فرائد نوشته در روایت است

(اذا قام القائم استقبل من جهلة الناس ما لا استقبل رسول الله من جهال الجاهلیة الی ان قال تول کتاب الله و یحتج علیه به.

مقصود او این است که جهال مردم چون کتاب خدا را در مقابل صاحب‏الامر تاویل می‏برند، و بر آن حضرت به کتاب خدا احتجاج می‏کنند پس خود او صاحب‏الامر است مصنف گوید هر گردوئی گرد است و هر گردی گردو نیست) را سابقا به عرض عالی رسانیدم خلاصه هر گاه در زمان ظهور بعض جهال قرآن را در مقابل صاحب‏الزمان تاویل می‏کنند دلیل نمی‏شود که هر کس را به بطلانش به آیه قرآن استدلال می‏کنند صاحب‏الزمان باشد مع ذلک سخن در اینجا است که آخر حدیث را «دزدیده» است و آن این است قال اما و الله لیدخلن علیهم عدله جوف بیوتهم کما یدخل الحر و القر یعنی و الله عدالت او مثل حرارت و برودت بی‏اختیار داخل خانه‏هاشان می‏شود (القر) بضم قاف سردی است – علاوه کسی بر بطلان میرزا علی محمد به تاویل قرآن استدلال نکرده بلکه به نص و ظاهر

قرآن و بلکه چرندهای خودش کافی است با یکبار شتر از احادیث اهل عصمت.