زمان مطالعه: < 1 دقیقه
با مرگ میرزا حسینعلی، بابیان و بهائیان در حالت صبر و انتظار به سر می‌بردند تا این که پسر ارشد میرزا حسینعلی به نام عباس افندی – که بعدها «عبدالبهاء» لقب گرفت. تلاش گسترده‌ای را آغاز کرد و ضمن هدایت و رهبری این فرقه، به تبلیغات فراگیر دست زد. وی که در محیط حکومت عثمانی و در داخل ایران مجالی برای تبلیغ نمی‌یافت، در سال 1911 میلادی به اروپا مسافرت نمود. و در سال 1912، نه ماه در آمریکا توقّف کرد و برخلاف رهبران پیشین، به جای روسیه با انگلستان و سپس با آمریکا رابطه ویژه‌ای برقرار نمود. (تفصیل بیشتر این مطلب، در بخش نقش و نفوذ استعمار در شکل‌گیری و تداوم این فرقه ضالّه خواهد آمد(.
