هر گاه چیزی را در پنهانی از کسی بربایند دزدی گویند و هر گاه بهطور آشکار ببرند نام او در عربی غارت است و در فارسی (چپو) و چون عبارت حدیث که بدین واضحی و روشنی است که همهکس میبینند و از نسخه متعدد چه خطی و چه چاپی چه در بحارالانوار عربی و چه فارسی که در
زمان محمد شاه قاجار ترجمه شده و چه غیر بحارالانوار از قبیل کتاب اکمالالدین شیخ صدوق و انوار نعمانی سید جزائری و پنجاه مجلدهای غیبت که شاید اسامی آنها را بعد از این ذکر کنم حدیث را نوشته است چند سطر قبل از این فقره آنچه مفضل مبالغه و اصرار میکند که امام زمان ظهور را معین کند امام (ع) در جواب میفرماید که این مسئله از قبیل علم غیب است که مختص است به خدا و هرکس وقت معین کند برای خدا شریک قرار داده و فرمود «حاش لله ان یوقت ظهوره بوقت یعلمه شیعتنا» یعنی معاذالله که تعیین شود وقت ظهور آنجناب به وقتی که بدانند آن را شیعیان ما بعد از آن عرض میکند یا سیدی لم ذلک» ای آقایان من برای چه فرمود لانه هو الساعه التی قال الله تعالی و یسئلونک عن الساعة قل انما علمها عند ربی (همین است آن ساعت که خدا فرموده علم او علم غیب است و مختص به خداست.
