از زمانیکه شوقی افندی در سال 1336 فوت نمود تا سال 1342 یعنی بمدت شش سال تشکیلات بهائیت بدون رهبری و بدون وجود بیت العدل در حال سردرگمی و سرگردانی بسر می برد. معلوم نیست در این مدت شش سال تکلیف اجرای احکام بهائیان و پرداخت حقوق الله و پاسخگویی به سوالات شرعی و دینی بهائیان چگونه انجام می شده است. شکی نیست که این دوره شش ساله دوره جدال پنهان میان ایادیان امرالله بر سر تصاحب کرسی رهبری بهائیت بوده و جناحهای انگلیسی و امریکایی و ایرانی حاضر در میان ایادی امر هر یک در صدد بدست گرفتن این تشکیلات بوده اند. اصولا دعوای میسن ریمی با همسر امریکایی شوقی (روحیه ماکسول) و نهایتا کنار گذاشتن میسن ریمی و تشکیل عجولانه بیت العدل در سال 1342 در شهر لندن ناشی از همین امر بوده است. در این میان عوامل با نفوذ بهائی که در زوایای حکومت محمدرضا شاه پهلوی حضور داشتند کمک اسرائیلیها و با سوء استفاده از امکانات هواپیمائی ایران و از بیت المال مسلمین در حدود پانصد بهائی را از ایران به لندن اعزام نمودند. از جمله اعتراضات و فریادهای امام خمینی (ره) در سال 1342 به حکومت شاه همین سوء استفاده از بیت المال و امکانات مملکت شیعه برای اعزام بهائیان به لندن بوده است (مراجعه به جلد دوم صحیفه نور حاوی بیانات امام خمینی در سال 1342 توصیه می شود) بهرحال اولین بیت العدل با هر ترفندی بود تشکیل شد ولی بدست امریکائیان افتاد بطوریکه اکثریت اعضای آن امریکایی شدند. جارلز میسن ریمی رئیس هیات ایادیان امر منصوب شوقی افندی و منشی و یاور او که به این جریانات اعتراض داشت راه خود را جدا نمود و گروه جدیدی تحت عنوان ریمی ها یا بهائیان ارتودوکس (بهائیان واقعی) را رهبری نمود و عده ای را بدور خود گرد آورد. مهمترین اعتراض آنان عدم حضور ولی امر منصوب شوقی افندی بر بیت العدل نامشروع بوده است و هر گونه احکام و دستورات صادره از این تشکیلات را لازم الاتباع و مشروع نمی دانند.
منو
