معاویة بن وهب میگوید حضرت صادق علیهالسلام تمثل جست بدین شعر یعنی مثل زد به شعر ابنعقبه که معنی آن این است که قربانی میشود مثل شتر قربانی وقت ظهر هشتاد هزار نفر از آلعباس پس از آن به من گفت زوراء را میشناسی عرض کردم فدایت شوم میگویند بغداد است فرمود نه پس به من فرمود هیچ داخل شهر ری شدهای عرض کردم بلی فرمود داخل بازار مال فروشان شدهای عرض کردم فدایت گردم بلی فرمود طرف دست راست کوه سیاه دیده میشود همان زوراء است در آنجا هشتاد هزار
نفر از اولاد فلان کشته میشوند که همه آنها قابل خلافتند عرض نمودم چه کسان آنها را میکشند فرمود اولاد عجم – هر گاه بگوئیم روایت این نبوده است میبینیم عینا جمیعا فقرات روایت را ذکر کرده است و هرگاه اصل قضیه کذب است پس نزاعی نداریم و هر گاه بگوئیم کلمه الفا دروغ است و زیاد نوشته شده است در کلمه «من ولد فلان» در اصل حدیث می‌باشد چه جواب میدهند و هرگاه بگوئیم فلان کنایه از عباس نیست جواب این است هر کس میخواهد باشد آیا دلالت دارد که از اولاد یک و فامیل آنها یکی است یا نه آیا ملا حسین بشرویه و ملا محمد زنجانی و سایرین را کسی گفته یک فامیل هستند و هر گاه بگویند هر دو کلمه زائد است پس نباید صاحب ایقان بنویسد در روضه کافی این روایت به اینطور است و هر گاه شرح کافی غلط است متن اصول موجود است و با وصف مسلم داشتن همه این حرفها شعر ابن ابیعقبه روی دروغگو را سیاه میکند سلمنا همه این کتاب غلط است ایضا روی دزد را سیاه میکند عبارت شیخ طریحی در مجمع البحرین در لغت «زوراء» که فرموده است (الزوراء جبل بالری یقتل فیها ثمانون الفا من ولد فلان کلهم یصلح للخلافة) کذا مروی عن الصادق علیهالسلام و ربما کان ذلک فی دوله القائم و الله العالم یعنی زوراء کوهی است در ری هشتاد هزار نفر از اولاد فلان کشته میشوند بسا در دولت قائم چنین اتفاق واقع شود «مصنف گوید» چون کشتهشدن هشتاد هزار نفر از اولاد یک نفر خیلی بعید به نظر میآید در مجمع البحرین مینویسد بسا هست در دولت قائم چنین اتفاق بیفتد در کتاب مرآتالعقول
در وسط صفحه 329 فرموده و لعل ذلک اشارة الی المقاتله اللتی وقعت فی زمان المأمون و قتل فیها کثیر من ولد العباس یعنی شاید اشاره باشد به مقاتله مأمون در ری با لشکر برادرش محمد امین که از اولاد عباس در جنگ زیاد کشته شده است مصنف گوید مرحوم مجلسی فرمود در توجیه این که اول ابن ابیعقبه این شعر را فرموده است بعد از آن امام این شعر را خوانده است اینکه اول از خود امام صادق یا پدرش این حدیث را شنیده و به نظم بیرون آورده و امام شنیده و پسندیده و بهطور تمثل خوانده است و این روایت را فرموده
