عباس افندی (معروف به عبدالبهاء) و مبارزه با برادر برای کسب قدرت (1260- 1340 ه. ق.)
عباس عبد البهاء از نخستین زن میرزا حسینعلی به دنیا آمد.دوران کودکی و جوانی را همراه پدر گذراند. اما میرزا حسینعلی از زن دیگرش به نام مهد علیا، سه پسر داشت به اسامی: محمد علی افندی، میرزا ضیاء الله، میرزا بدیع الله. و همانطور که گفتیم بنا بر لوح عهدی، بعد از عباس محمد علی معرفی شده بود. لیکن پس از مرگ پدر میان فرزندان جدائی افتاد و محمد علی با دو برادر دیگرش و دو تن از زنان میرزا حسینعلی و خواهران و پسر عموها بر عبد البهاء شوریدند و با اینکه در لوح عهدی سفارش شده بود که اختلاف و نزاع نیافتد و احترام و دوستی اعضاء و بستگان دیگر مراعات شود و ناسزا و افترا موقوف گردد با این حال چون دو دستگی بالا گرفت، عباس، غصن اکبر (محمد علی) را ناقض اکبر و مریدانش را ناقضیین خواند و پیروان خود را ثابتین نام نهاد. محمد علی نیز به تلافی، غصن اعظم را رئیس المشرکین گفته، ابلیس لئین لقب داد. (مکاتیب جلد 2 صفحه 319 نوشته عباس عبدالبهاء)
بار دیگر سرکار آقا (عباس(، برادر و مریدانش را به القاب پشه، سوسک، کرم خاکی، خفاش؛ جغد، کلاغ، روباه، گرگ، و… باقی درندگان مفتخر ساخت و خویشتن را بلبل و طاووس نامید. (مکاتیب جلد 1 صفحه 442 و 443(.
میرزا محمد علی هم برای تکمیل باغ وحش خانوادگی، جناب ابن البهاء را گوساله و الاغ دو پا خوانده و خود را غضنفر الله (شیر خدا) لقب داد. (مکاتیب جلد 1 صفحه 271)
سرانجام این تعارفات به جائی رسید که عباس اعلام داشت که برادرش محمد علی، بسیاری از الواح و احکام پدرش منجمله صورت نماز 9 رکعتی را سرقت نموده و هنوز هم این عبادت عظیم مفقود می باشد. (گنجینه حدود و احکام صفحه 31 نوشته اشاق خاوری)
