زمان مطالعه: < 1 دقیقه
[در جریان] رحلت امام (ره) ازدحام جمعیت دلسوخته و آن نمایش حقیقی مراسم عزاداری در باور نمیگنجید. آن همه ایمان…، عشق… و… التهاب، انسان را وادار به حسرت و غبطه میکرد. سنگ در آن روز میگریست و من شاهد اشک بچههای برادرم بودم که قلبشان رئوفتر و پاکتر بود. قلب خودم از جا کنده میشد…، اما بهائیان وقتی به هم میرسیدند این خبر ناگوار و این مصیبت گران مردم دلسوخته را به هم تبریک میگفتند و اگر جشن و پایکوبی نمیکردند از ترس مردم بود.