گویند در رویه و سلوک پیروان مکتب شیخ احمد احسائی و جانشین او سید کاظم رشتی با سید علی محمد باب که ابتدا در شهر شیراز مولد خود دعوی بابیت کرد سپس خود را بنامهای دیگر، نقطه اولی، ذات حروف السبع، شجره حقیقت و غیره خوانده و صریحا در حبس ماکو دعوی قائمیت کرده است اختلافات آشکاری پیدا شده!! و برای آگاهی خوانندگان دربارهی عموم این افراد باشاره مختصری قناعت میشود، بیشتر بیان رفتار حجة الاسلام ملا محمد مامقانی مجتهد مشهور تبریز و فتوای او برکشتن سید علی محمد میپردازد، برای این منظور از کتابی که ملا محمد تقی مامقانی فرزند او در اجرای امر ناصر الدین شاه نوشته و در پایان آن چنین ذکر کرده (فارغ شد از تسوید این اوراق منشی آن بنده ضعیف جانی محمد تقی بن محمد التبریزی مامقانی در پانزدهم شهر شوال المکرم از سنه 1306 هجری و امید که مقبول طبع مبارک همایونی آید) استفاده میشود.
لیک پیش از ورود بمطلب مناسب است باین نکته توجه شود آیا
سید علی محمد باب هم جزو شاگردان سید کاظم بوده است یا نه؟ اگر بوده چه مدت و چگونگی آن چه بوده؟ برای روشن ساختن این قسمت بهتر است از بیانات خود سید باب آورده شود.
نخست در پایان خطبه اول تفسیر سوره بقره است (فسبحانک اللهم انک لنعلم فی یوم الذی اذا اردت انشاء ذلک الکتاب قد رایت فی لیلتها بان ارض المقدسه قد صارت ذرة ذرة و رفعت فی الهواء حتی جائت کلها تلقائیتی ثم استقامت ثم جاء خبر فوت الجلیل العالم الخلیل معلمی رحمة الله علیه من هنالک و قد اخبرت بعض الناس قبل الخبر بنومی فضل الله علیه بجوده) که مصرح است در آن روزی که اراده کرده انشاء این کتاب را شب آن در خواب دیده است زمین مقدسه (کربلا) ذره ذره شد و در هوا بلنده و همه آن آمده است در برابر خانهاش ایستاده.
بعد خبر وفات دانشمند جلیل دوست معلم من رسید. پیش از رسیدن این خبر خوابم را ببرخی از مردم خبر دادم پس درود فرستد خدا بر او بجودش در این بیان بطور روشن او را معلم خود خوانده و نیز در یکی از آثارش که ظهور الحق هم اصل خط نقطه اولی را میان دو صفحهی 263 و 264 گراور کرده و رو نوشت آن را با اسقاطهای زیادی در صفحهی 223 چاپ کرده است مینویسد از آنجایی که همیشه صبح میدیدم تلاوت میکردند آمنت بسر آل محمد (ص) الخ خواستم کشف غطا شود که عمل مطابق ذکر قولی شود از وقت نزول قرآن تا نوزده 66 سنه که عدداله باشد ظاهر آل محمد (س) که هر 66 حول یک حرف بسم الله الرحمن الرحیم گذشت و چهار سنه مزید بر صورت جمع چهار کلمه بود که بزمان شیعهی خالص گذشت
اعنی حاج سید کاظم علیه صلوات الله ثم علیه سلامه و از این جهة بود که حروف بسم الله الرحمن الرحیم که کل قرآن در او است نزد او جمع شدند و 19 روز باول ظهور سرمانده بملاء اعلی واصل و اول سنهی 1260 اول ظهور سر بود – تا آخر این اثر که باز مطالب بسیاری را در بردارد و استنباط میشود حتی با سید کاظم شبها را بصبح آورده باشد که خواندن این دعا را میدیده است و باز در اثر دیگر که در روی دیگر همان برگ گراور شده گراور گردیده است و 14 ربیع الاول سنه 1260 تاریخ دارد پس از بیان خبر وفات سید مینویسد (آه ثم آه من صعود الی ملاء الاعلی لم یر الدهر فی انفس الشیعة نفس مثله قسط)
