از دیگر شگفتی های کتاب مقدس اقدس که آن را با سایر نحله ها متفاوت می نماید عنایت ویژه این کتاب به آرایش و ظاهر زیبا و فاخر و شکوهمند برای مردگان است. بهائی متوفی را باید با پنج لباس از گرانقیمت ترین پارچه ها یعنی حریر و ابریشم بپوشانند و انگشتری های مخصوص با متن های ویژه در دستش نهند و آنگاه در تابوتی ساخته شده از بلور قرار دهند و سپس متوفای با این وسائل گرانقیمت را در جائی نزدیک – که از یکساعت فاصله بیشتر نشود – دفن نمایند!
این دستور خداوند (بهاءالله) است اما اگر کسی فقیر بود و توانائی نداشت می تواند بجای پنج لباس حریر و ابریشم، به یک نوع (حریر یا ابریشم) قناعت کند و به جای تابوت بلور هم تابوتی از سنگ های گرانبها یا چوب های فاخر و لطیف تهیه نموده و مرده خود را اینگونه تدارک نماید… چنین است حکم خدای علیم خبیر…!!
این تشریفات حتما به نفع مرده بهائی و برای تکریم متوفای بهائی است که خیلی شیک پوش و آبرومند در پنج لباس از حریر خالص و ابریشم در محفظه ای بلورین بسیار جالب تر از اشیاء نفیس در موزه ها زیر خروارها خاک قرار گیرد و بر سایر مردگان که با لباس ساده ای از متقال به دیدار آخرت شتافته اند فخر فروشی نماید چون خدا اینگونه خواسته است…!
(معلوم هم نیست که این خدا چرا اینقدر تبعیض کار و ناعادل است که در موقع ارسال ادیان سابق مثل اسلام اصلا به فکر تکریم و آرایش مرده ها نبوده و دستور فرموده مردگان را در لباس ساده ای از متقال و بدون تابوت و ساده دفن کنند اما موقع نزول بهائیت یکباره نظرش عوض شده عزت مرده آن هم از نوع مادی و ظاهری را در نظر گرفته و خواسته است این همه شییء گرانبها را صاحبان مرده برای مرده تدارک کنند و حریر پوش یا ابریشم پوش و بلورین جایگاه او را در زیر خاک نهند!)
عبارت کتاب اقدس این است:
قد حکم الله دفن الاموات فی البلور و الاحجار المتنعه اوالاخشاب الصلبه اللطیفه و وضع الخواتیم المنقوشه فی اصابعهم انه لهوالمقتدرالحکیم…
و ان تکفنوه فی خمسه اثواب من الحریر اوالقطن من لم یستطع یکتفی بواحده منهما کذلک قضی الامر من لدن علیم خبیر…
حرم علیکم نقل المیت ازید من مسافه ساعه من المدینه ادفنوه بالروح و الریحان فی مکان قریب!
یعنی خداوند حکم نموده که مردگان را در بلور و سنگ های ارزشمند یا چوب های محکم و لطیف و انگشترهائی که عبارات بر آنها منقوش است و در انگشت آنها باشد، دفن نمائید که خدا توانا و داناست… و اینکه آنها را در پنج لباس از حریر یا ابریشم کفن کنید و کسی که استطاعت نداشت به یکی از آنها اکتفا نماید این گونه از جانب دانای آگاه فرمان صادر شده است… بر شما حرام است که مرده را بیشتر از مسافت یک ساعت منتقل کنید بلکه او را با روح و ریحان در مکانی نزدیک دفن نمائید!
بهائی می پرسد:
1- جسد جناب باب (نقطه اولی) چگونه از تبریز به حیفا در اسرائیل منتقل شد. آیا مسافت تبریز تا حیفا در آن موقع از یکساعت کمتر بود یا همگی منتقل کنندگان مطابق صریح کتاب اقدس، امر حرامی را مرتکب شدند؟!
2- دفن اموات در بلور و حریر چه تکریم و بزرگداشتی برای مرده است؟!
مگر لباس و منزل گرانقیمت در دوره حیات موجب بزرگی محسوب می شده که در موقع مرگ موجب بزرگی و تکریم مرده بشود؟!
3- اینهمه پول را صاحبان مرده از کجا بیاورند و به چه حکمتی خرج این تشریفات نمایند؟
وقتی یک ظرف بلور کوچک و یک تکه حریر یا ابریشم خالص هزاران تومان ارزش دارد یک تابوت به آن بزرگی از بلور که ارزشش از میلیونها تومان بیشتر می شود و نیز پنج لباس سراسر حریر و ابریشم را با مرده زیر خاک دفن کردن چه حکمتی دارد؟!
4- ترکیب پنج لباس ابریشم و پنج لباس حریر چگونه باید باشد (از هرکدام چند تا) و در مورد ناتوانان که قرار است به یکی از آنها (ابریشم یا حریر) اکتفا کنند منظور چیست؟ یعنی هر پنج لباس را از یکنوع انتخاب کنند؟ (یکتفی بواحده منهما(؟!
5- اگر اهالی دو کشور چین و هند (نزدیک سه میلیارد نفر) بخواهند بهائی شوند برای مرده آنها چه حجم بلور و حریر خالص لازم است (اقلا پانزده میلیارد متر مربع حریر و پانزده میلیارد متر مربع ابریشم و پانزده میلیارد متر مربع بلور برای مردگان آنها الزامی است! این حجم تولید و تجارت و اشتغال زائی همه دولتمردان را اسیر خود می کند یعنی اسیر مردگان(؟!
6- وقتی مردگان در لباس حریر کفن شده انداز پشت بلور چه چیز پیداست)؟!) بویژه بلوری که زیر خروارها خاک پنهان است؟! حکمت بلور را تعیین فرمائید!
