در صفحه پنجاه و یک فرائد است (فی البحار یقوم القائم و لیس فی عنقه بیعة لطاغیة زمانه یعنی مهدی ظاهر میشود در حالتی که بیعة سلطان سرکش زمانش به گردنش نیست – مصنف گوید هر گاه مقصودش از این عبارت کلماتی است که در زمان غیبت صغرایش در جواب مسائل مشکله اسحق بن یعقوب فرموده است به این عبارت «و اما عله ما وقع من الغیبه فان الله یقول لا تسألوا عن اشیاء ان تبدلکم تسئوکم انه لیس احد من آبائی الا و قد وقعت فی عنقه بیعه لطاغیه زمانه و انی اخرج حین اخرج و لا بیعه لاحد من الطواغیت فی عنقی» یعنی ای اسحق بن یعقوب اما از حکمت غایب شدن من سئوال کردی بدان که خدا فرموده از چیزهائی که هر گاه شر او را بر شما آشکار کنند غمگین میشوید سئوال مکنید ولی هر کدام از پدران من که در دنیا بودند بیعت سلطان جور زمانش در گردنش بود و من چون غایب شدهام هر وقت ظاهر شوم بیعت کسی به گردن من نیست که مردم بگویند خروج کرده است اگر شما توقیع و غیبت صغری را اعتراف کردهاید برای
ما کافی است و هر گاه مقصود شما این روایت است که در صفحه 174 از جلد سیزدهم بحار مذکور است روایت این است «فتخفی ولادته و یغیب شخصه لئلا یکون فی عنقه بیعه لطاغیه زمانه اذا خرج ذلک تاسع ولد الحسین بن سیدة الاماء» یعنی مخفی میشود ولادتش و پنهان میشود شخص تا اینکه در گردنش بیعة برای پادشاه جبار زمانش نبوده باشد و آن شخص پسر نهم امام حسین که پسر بهتر بی بی تمام کنیزان و در هر حال باقی روایت را دزدیده است و در آخر صفحه 173 ابوسعید از امام حسن مجتبی همین عبارت حدیث است در آخر آن بعد از کلمه سیدة الاماء فرموده «یطیل الله عمره فی غیبته ثم یظهره بقدرته فی صورت شاب ذی اربعین سنه
