موضوع داغ زدن بر پیشانی یا اعضای بدن بردگان و نوکران را در گذشته های دور به خاطر دارید. با این داغ ها یک علامت پاک نشدنی را در بدن آن برده حک می نمودند که هم قابل زدودن نباشد و هم موجب شناسائی او در جمع انبوه آدم های دیگر گردد. از همین مکانیسم برای مشخص نمودن حیوانات و احشام خود هم بهره می بردند. این مکانیسم – یعنی داغ زدن – پیشرفته ترین وسیله در این زمینه محسوب می گردید. زیرا علامت گذاشتن با رنگ و امثال آن یا گذاشتن پلاک و گردن بند و دستبند، همگی قابل ازاله بود ولی داغ زدن – یعنی علامتی را با فلز داغ بر پوست فرد یا حیوان نهادن – قابل محو یا ازاله نبود.
در کتاب مستطاب اقدس، همین مکانیسم برای مشخص ساختن مجرمی مثل دزد سابقه دار توصیه بلکه واجب شده است. به عبارت این کتاب توجه فرمائید:
»قد کتب الله علی السارق النفی و الحبس و فی الثالث فاجعلوا فی جبینه علامه یعرف بها لئلا تقبله مدن الله و دیاره. ایاکم ان تاخذکم الرافه فی دین الله اعملوا ما امرتم به من لدن مشفق رحیم«!!
یعنی خداوند برای سارق ابتدا تبعید نمودن و سپس در مرحله دوم زندان کردن را مقرر ساخته است و در نوبت سوم اگر دزدی نمود، باید در پیشانی او علامتی حک نمائید تا به موجب این علامت شناخته شود و در شهرهای مختلف خدا موجب شناسائی او شود تا او را نپذیرند و اخراج نمایند. مبادا شما را اندیشه مهربانی نمودن با این فرد، در سر بیفتد! این حکمی است که از سوی مشفق مهربان به آن مامور و موظف شده اید!!
در بررسی این حکم و دستور در کتاب مستطاب اقدس، سوالات و مطالب زیر برای محققین مطرح می شود:
1- مجازات دزد در مرحله اول تبعید است اما در این حکم مشخص نفرموده اند که تبعید سارق به عنوان مجازات از محلی که سرقت نموده و مردم و ماموران او را شناخته اند به محلی غریبه که او را نمی شناسند و راحت می تواند دوباره به کار خود ادامه دهد – و تا مدتی هم احتمالا گیر نیفتد – چه عواقب و یا فوایدی در پیشگیری از جرم دارد؟!
2- زندان نمودن دزدی که برای بار دوم دست به دزدی زده و ملحق نمودن او در زندان به جمع دزدان دیگر دستگیر شده – تا هرچیزی را هم که بلد نیست از دیگر دزدها بیاموزد – چه فایده ای در پیشگیری از جرم دارد؟!
3- در این حکم، فرق میان دزدان کوچک – که برای امرار معاش ناگزیر به دزدی شده اند – با دزدان حرفه ای و جهانی که کلان دزد محسوب می شوند گذاشته نشده است و هر دو به طور یکسان باید به زندان منتقل شده در کنار هم زیست نمایند مگر اینکه شارع کتاب اقدس دستور به ایجاد زندان های متعدد برای انواع دزدان بدهند که کتاب اقدس در این زمینه ساکت است.
4- این دستور نوین برای داغ زدن یا علامت گذاشتن بر پیشانی دزدان – که در هیچکدام از ادیان الهی سابقه نداشته است – به چه وسیله و چه زبان و در چه اندازه و توسط چه کسانی و پس از احراز از چه دادگاهی باید اجرا شود؟!
5- وظیفه شما در هر محلی که وارد می شوید و با هر کسی که برخورد می نمائید این است که قبل از هر گونه تماس و سلام و علیک ابتدا و در مرحله نخست پیشانی او را کنترل نمائید که آیا دزد است یا نیست؟! علامت دارد یا ندارد؟!
6- اصلا دچار جو زدگی نشوید و هوس مهربانی نمودن با این دزدها را ننمائید که در مورد آنها باید سفت و خشن باشید که این حکم اقدس است و باید در همه جهان (اروپا و امریکا و استرالیا و آفریقا و آسیا) در قرن بیست و یکم و هزاره سوم اجرا شود.
7- کتاب اقدس به این سوال پاسخ نداده که آیا این حکم اصلا در تناقض با آن حکم که می گفت گرگان خونخوار را هم مثل آهوان ختن مهربانی کنید و مشک معطر به مشام رسانید هست یا نیست؟!
