سومین طایفهی شیخیهی آذربایجان، خاندان «احقاقی«اند. بزرگ این خانواده، میرزا محمد باقر اسکویی (1301 – 1230 ق) از مراجع تقلید و دارای رسالهی عملیه، بود. او، شاگرد میرزا حسن، مشهور به «گوهر» (م 1266 ق(، از شاگردان شیخ احمد احسایی و سید کاظم رشتی، بود.
پسران سید کاظم رشتی، در کربلا، نزد او درس میخواندند. او، پس از درگذشت سید، دعوی جانشینی او را کرد. (1).
فرزند میرزا محمد باقر، میرزا موسی احقاقی (1364 – 1279 ق) نیز از علما و مراجع شیخیه است. او، کتابی به نام «احقاق الحق و إبطال الباطل» نگاشت و در آن، عقاید شیخیه را به تفصیل، بیان کرد. پس از این تاریخ، او و خانداناش به احقاقی مشهور شدند. در این کتاب، برخی از آرای شیخیهی کرمان و محمد کریم خان، مورد انتقاد و ابطال قرار گرفته است. (2).
از جمله فرزندان میرزا موسی احقاقی، میرزا علی، میرزا حسن، میرزا محمد باقر هستند که
از علمای بزرگ شیخیهی احقاقیه بودند. هم اینک، مرکز این گروه، کشور کویت است و ریاست آن را تا چندی قبل، میرزا حسن احقاقی بر عهده داشت که مرجع فقهی شیخیهی آذربایجان و اسکو به شمار میرفت و پس از درگذشت وی، فرزندش عهدهدار مسایل شرعی پیروان پدرش گردید. (3).
1) فرهنگ فرق اسلامی، ص 35.
2) ر. ک: إحقاق الحق، ص 223 – 167.
3) ر. ک: قرنان من الاجتهاد و المرجعیة فی أسرة الإحقاقی، میرزا عبدالرسول الحائری الإحقاقی؛ مقدمه و حواشی «دیوان اشعار نیر تبریزی» به قلم میرزا عبدالرسول احقاقی؛ آشنایی به فرق و مذاهب اسلامی، رضا برنجکار، ص 178 – 175.
