امام حی منتظر که متجاوز از یک هزار سال است در پس پرده غیبت به امر خداوند؛ روی همین زمین مخفی و مستور است و برحسب وظیفه خود به آنچه از جانب حق مأمور است از خدمتگذاری شرع و صیانت خواص شیعه که در اطراف عالم میباشند اشتغال دارد و هر گاه زمین طرفة العین از امام خالی بماند اهلش را فرو برد و آسمان و زمین به وجود مبارکش برپا است و هر نعمتی که از مبدء فیض به ذرات کائنات رسد از یمن وجود اوست و هر بلائی که به سبب معاصی مقتضی است که متوجه بندگان باشد غالبا به برکت وجود مبارکش مرتفع است و انتفاع اهل زمین به وجود میمنت مسعودش در حال غیبت نظیر انتفاع به قرص آفتاب است و همیشه منتظر امر الهی است که چه وقت صلاح در حضورش باشد تا ظاهر شود و عالمی از ظلم جبابره و ظلمه پر شده باشد. پاک و پر از عدل و داد نماید و به شمشیر قاطع خود دین خدا را نصرت کند – علت استتار او ظلم ملوک جبابره و دشمنان است حفظ وجود مبارکش در استتار است
تبصره – از بدو اسلام گوشزد اهل عالم شد که به موجب آیه مبارکه «لیظهره علیالدین کله و لو کره المشرکون
دین اسلام بر جمیع ادیان غالب خواهد شد و خود رسول خدا و هیچکدام اوصیاء آن حضرت صلوة الله علیهم اجمعین متمکن از آن نخواهند شد و همه مظلوم و مقهور سلاطین جور بودند و ایشان مزاحمتی در سلطنت جبابره ندارند به جز خاتم اوصیاء که امام دوازدهم است لذا ملوک چندان اهتمامی در دفع آنها نداشتند و معذلک بمجرد آنکه آن بزرگواران با اعمال تقیه به قدر امکان نشر دینیات میفرمودند و بر هر کدام از ایشان از دشمنان چه صدماتی وارد شد تا اینکه بالاخره مقتول و مسموم شدند به خلاف امام زمان صلوات الله علیه چون شنیده بودند که اوست خاموش کننده آتش کفر و زندقه و اوست که تمام روی زمین را تسخیر نماید لذا دشمنان در صدد جلوگیری از آن حضرت بودند بلکه بسیاری از صدمات که بر پدران آن بزرگوار وارد آوردند برای جلوگیری از آن نتیجه عالم بود که مزاحم سلطنت سلاطین عالم است نظیر فرعونیان که شنیده بودند از بنیاسرائیل کسی به ظهور رسد که اینان را غرق و تلف خواهد نمود چقدرها اطفال را کشتند و زنهای آبستن بنیاسرائیل را شکم دریدند که به گمان خود دفع آمدن موسی علیهالسلام را به این کارها نمایند غافل از اینکه مشیت کامله الهیه غالب خواهد بود.
تبصره – معمرین دنیا از جمله حضرت نوح به نص قرآن مجید نهصد و پنجاه سال قوم خود را دعوت نمود خضر و حضرت عیسی به نصوص متواتره حیوة دارند لقمان حکیم سه هزار و پانصد سال زندگی نمود (»حکمت» نوامیس طبیعت محکوم به حکم خداست نه خدا محکوم به حکم طبیعت است)