در جریان حمایت از علی محمد شیرازی، عدّه‌ای از سر صداقت خود را به آب و آتش زدند، و از انجام تکالیف کوتاهی نمی‌کردند؛ به عنوان مثال، آنان در جنگ‌های قلعه طبرسی و زنجان از مسلمانی دم زدند و نماز می‌گزاردند و از «بابیت» علی محمد جانبداری می‌کردند. (1).
در اجتماع بدشت، سخن از نسخ شریعت اسلام رفت [!!!] و قرّة العین «بدون حجاب، با آرایش و زینت» به مجلس وارد شد و حاضران را مخاطب ساخت که امروز «روزی است که قیود تقالید سابقه شکسته شد«. (2) از این رو، به اعتراف وقایع نگاران بابی، برخی از بابیان به محض این که در «بدشت» از ادّعای مهدویّت سیدعلی محمد و تغییر احکام اسلام با خبر شدند، به شدّت از او روی گرداندند (3) و دست از حمایت وی برداشتند. چنان که اشاره شد، این تنبّه و روی گردانی عمومیّت نداشت و انحراف و طغیان طرفداران «باب» ادامه پیدا کرده است.
1) ر.ک: کشف الحیل، عبدالحسین آیتی، ج 1، ص 163، 195.
2) تاریخ نبیل زرندی، ص 271- 273.
3) کشف الحیل، همان، ج 1، ص 130؛ دانشنامه جهان اسلام، ج 1، ص 18.
