زمان مطالعه: < 1 دقیقه
میرزا حسینعلی بهاءالله، بعد از نوشتن توبه نامه به ازل (برادرش) و اظهار ندامت از توطئه های قبلی اش، دل ازل را بدست می آورد و با دستور او دوباره ی بر سر کارهای سابقش در عراق بر می گردد. اما به قول عزیه قلباً از خیانت سابق پشیمان نبوده بلکه تاکتیک خود را عوض نموده این بار با سیاست دیگری – یعنی با نقشه و به تدریج و طراحی حمله در موقع مناسب – با فراهم کردن مقدمات، همان اهداف را مجدانه دنبال می نماید. او در صفحه ی 11 کتاب می گوید:
“بالجمله همین که ایشان بر سر کار نخستین شان آمدند و بر مسند ریاست مستقر و مستقل شدند باز آن مطالبی که مکنون خاطرشان بود اندک اندک خواستند صورت گیرد، به مرور و تدبیر انجام پذیرد. وقوع آن امر مهم را دیدند موکول است به فراهم آوردن بعضی مقدمات که تا آن مقدمات صورت نبندد، به مقصد خود نایل نخواهند شد. ”
