تصریح بر امامت امام هشتم ابوالحسن علی بن موسی الرضا

وای بر افتراکنندگان بر من و وای بر کسی که انکار امامت حضرت امام هشتم را بنماید بعد از انقضاء مدت امامت پدر بزرگوارش سپس مدح فرماید این امام هشتم بنده من و دوست و برگزیده من و یاور من است این امام هشتم کسی است که می‏گذارم زحمات و مشقات پیغمبر را به کتف او یعنی در ترویج دین سید المرسلین کوتاهی نکند و این امام هشتم کسی است که او را امتحان می‏نماید شهید می‏کند این امام غریب را عفریت متکبر سرکشی مأمون و دفن می‏گردد این علی ع در بنائی که ساخته است او را بنده صالح من (ذوالقرنین) در جنب و مجاورت شریرترین خلق من یعنی هارون الرشید حق القول منی لاسرنه بمحمد انبه و خلیفته من بعده و وارث علمه فهو معدن علمی و موضع سری و حجتی علی خلقی لا یؤمن به عبد الا شفعته فی سبعین من اهل بیته کلهم قد استوجب النار

خداوند بعد از نص بر امامت حضرت علی بن موسی الرضا تصریح بر امامت فرزند دلبند او امام محمد تقی ع می‏فرماید راست است آنچه را که می‏گویم هر آینه شاد و مسرور می‏سازم آن حضرت را به فرزندش که نام او محمد است و فرزند اوست و جانشین و امام است بعد از او و وارث علم من و موضع سر من است و حجت من است بر خلق من هر کس که ایمان به او آورد شفاعت هفتاد نفر از اهل بیت او را با اینکه مستوجب آتش باشند می‏پذیرم – «و اختم بالسعاده لابنه علی ولی و ناصری و الشاهد فی خلقی و امینی علی وحیی» بعد از تصریح امامت محمد بن علی تصریح امامت حضرت علی بن محمد می‏فرماید به اینکه ختم می‏کنم از برای آن محمد به سعادت به سبب پسرش علی که ولی من و یار من و شاهد در خلق من و امین وحی من است

»اخرج منه الداعی الی سبیلی و المعدن لعلمی الحسن» یعنی خارج می‏سازم از حضرت امام علی نقی فرزند او را که داعی من است به سوی راه من و معدن علم من است و نام مبارکش حسن است که مراد امام حسن عسکری است «و اکمل ذلک بابنه «م ح م د» رحمه للعالمین علیه کمال موسی و بهاء عیسی و صبر ایوب» و به اتمام می‏رسانم امامت را به فرزند حضرت امام حسن که نام مبارکش محمد است و رحمت است از برای اهل عالم و کمال موسی و بهاء عیسی و صبر ایوب دارد

تبصره – نام حضرت حجة را که به علامت «م ح م د» نوشته‏اند به واسطه این است که در زمان غیبت نهی از بردن نام آن جناب داریم

فتذل اولیائی فی زمانه و تتهادی رؤسهم کما تتهادی رؤس الترک و الدیلم فیقتلون و یحرقون و یکونون خائفین مرعوبین و جلین تصبغ الارض بدمائهم و یفشو الویل و الرنه فی نسائهم اولئک اولیائی حقا – بهم ارفع کل فتنه عمیاء حندس و بهم اکشف الزلازل و ارفع الاصار و الاغلال اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمه و اولئک هم المهتدون» در زمان حضرت حجة بن الحسن دوستان من ذلیل باشند و سرهای ایشان به هدیه فرستاده شود مانند سرهای ترک و دیلم ایشان کشته خواهند شد و سوزانیده خواهند گردید و زمین به خون ایشان رنگین شود و صدای ناله زنهای ایشان بلند گردد ایشانند دوستان من که به واسطه ایشان تاریکیها را بر می‏دارم و شدائد را بر می‏اندازم بر ایشان باد صلوات خدا و رحمت خدا ایشانند هدایت‏شدگان.

»حدیث تمام شد»

دزد را بگیرید که نام پسر امام حسن را نیاورده خواسته مطلب را با یک من سریش به پسر سید رضای بزاز بچسباند ولی مشت او بحمد الله باز و دزدی او بر تمام عالم معلوم گردیده (بز بگیر)