تشکیلات بهائیت یک تشکیلات هرمی و تو در تو است که قبل از آنکه یک دین باشد یک سازمان اداری است که هدفش اصلی اش افزودن بر تعداد بهائیان برای تحقق اهداف می باشد.
نگاهی دقیق به اهداف برنامه های چند ساله بهائیت که از نقشه ده ساله در زمان شوقی در سال 1332 تا 1342 آغاز می شود و تاکنون نیز چندین برنامه تبلیغی چند ساله بطور متوالی تهیه نموده و اهداف همه این برنامه ها بطور خلاصه اینست:
1- تاسیس نقطه بهائی نشین در محلهائی که هنوز در آن یک نفر بهائی ساکن نشده است.
2- افزایش تعداد افراد از نقطه بهائی به جمعیت بهائی (2 تا 9 نفر)
3- تاسیس محفل محلی در مناطق با بیش از 9 نفر بهائی ذیرای
4- برقرار نمودن ارتباط ارگانیک محافل روحانی با محفل ملی
آیا بیت العدل خودش را به خواب زده است که بهائیان هر محله در اول ماه نوزده روزه بهائی در ضیافات بایستی گزارش عملکرد تبلیغی و اسامی مبتدیان را به افراد مسئول بدهند تا برنامه های تبلیغی گسترده تر برای این مبتدیان تدارک دیده شود.
آیا این نمونه ها و مثالها جز دهن کجی یک فرقه با یک نظام سیاسی اسلامی شیعی نیست.
آیا بهائیت نمیداند که دارد با عقاید هفتاد میلیون مسلمان در یک کشوری که طبق قانون خودش تبلیغ بهائیت را ممنوع اعلام نموده مخالفت میکند.
مگر بهائیت نمیخواهد در ایران بعد از تصدیق افراد به بهائیت؛ مقدمات تسجیل آنان را فراهم کند. آیا این کارها تشکیلات نمی خواهد.
آیا نظام سیاسی ایران این تشکیلات را به رسمیت می شناسد.؟؟؟
بنابراین بهائیان اگر راست میگویند نبایستی از نظام سیاسی ایران اطاعت کنند؟
