در کتاب اقدس با عبارت کوتاه «قد حرمت علیکم ازواج آبائکم» فقط ازدواج با «زن پدر» تحریم شده و از تحریم ازدواج با سایر محارم سخنی گفته نشده است. این موضوع تبدیل به جنجال بزرگی شده است مبنی بر اینکه چون در کتاب اقدس فقط ازدواج با زن پدر تحریم شده پس بهائیان ازدواج با محارم مثل خواهر و مادر و خواهر زاده و برادر زاده و خاله و عمه و… را حرام ندانسته و به این کار مبادرت می ورزند…
در مقابل بهائیان نیز خشمگینانه این موضوع را رد کرده و می گویند این یک اتهام بی اساس است و آنها به چنین کاری مبادرت نمی ورزند و تا آنجا که تحقیق شده این سخن آنها هم نادرست نیست و جز چند گزارش محدود، چنین عرفی در میان بهائیان ایران گزارش نشده است.
اما پژوهشگران متون، به صرف عدم گزارش ازدواج با محارم در میان بهائیان، نمی توانند نتیجه بگیرند که ازدواج با محارم بجز زن پدر در بهائیت مجاز نباشد زیرا باید دید متون بهائی در این زمینه چه می گوید.
تا آنجا که بنده تحقیق نموده ام جناب میرزا (بهاءالله) در کتاب های دیگرش چیزی که ناسخ یا ناقض عبارت اقدس باشد بیان ننموده و تحریم ازدواج با محارم را صراحتا منحصر در «زن پدر» اعلام نموده است. به نقل کتاب «گنجینه حدود و احکام«، فرزند او عباس عبدالبها که نقش مبین متون را دارد در پاسخ اعتراضات به امر بهائی در این موضوع بطور کلی حرف زده و گفته است که از این عبارت اقدس بر نمی آید که ازدواج با محارم به این یکی منحصر باشد اما خود او به هیچ متن و عبارتی در آثار پدرش که مکمل این عبارت باشد اشاره ای نمی کند و می گوید تعیین تکلیف در این زمینه به بیت العدل راجع است!
از شوقی افندی نیز سخنی بر خلاف این مطلب مشاهده نشد. پژوهش را ادامه می دهیم تا ببینیم سرانجام تکلیف ازدواج با محارم چه می شود؟
بیت العدل فعلی در سال 1963 ایجاد می شود. پس در طول این حدود هفتاد سال همچنان حرمت ازدواح با محارم منحصر به ازدواج با زن پدر است که در اقدس آمده و هیچ چیزی به آن اضافه نشده است.
به سراغ بیت العدل می رویم که مطلب به او ارجاع شده تا ببینیم چه تصمیمی گرفته و تکلیف را به چه نحو مشخص نموده است؟ (فعلا به اختلافات و دسته بندی های پس از شوقی در مورد قانونی نبودن بیت العدل فعلی که بدون ولی امر فاقد مشروعیت است، کاری نداریم)
اما بیت العدل حدود هیجده سال بعد یعنی در 15 ژانویه سال 1981 در پاسخ سوال یکی از بهائیان که از ازدواج بین فامیلی پرسیده با صراحت اعلام نموده همچنان تحریم ازدواج با محارم و اقارب منحصر در زن پدر است…
منشی بیت العدل می نویسد:
»در این نامه شما راجع به محدودیت های حاکم بر ازدواج با اقارب سوای موردی که ازدواج با زن پدر را ممنوع می سازد سوال کرده اید بیت العدل اعظم همچنین خواسته اند به اطلاع شما برسانیم که آن معهد اعلی هنوز موقعیت را برای صدور قوانین تکمیلی راجع به ازدواج با اقارب مقتضی نمی داند«!
و ادامه می دهد:
»بنابراین تصمیم گیری در این مورد به عهده خود نفوس مومنه محول شد…«!
(به نقل از کتاب انوار هدایت صفحه 487 حکم 1289 در موضوع ازدواج بین فامیلی)
بنابراین بیت العدل نه تنها حکم اقدس در مورد انحصار حرمت ازدواج با اقارب به زن پدر را تایید کرده و همچنان آن را جاری شمرده و می گوید هنوز زمان تغییر آن نرسیده بلکه کار را به خود بهائیان واگذار نموده است که طبق شرایط شخصی و محیطی و اقتضائی عمل نمایند به نوعی که آبروی بهائیت مخدوش نشود!
سوالات پژوهشی که برای پژوهشگران مطرح می شود:
1- در میان محارم و اقارب زن پدر چه ویژگی دارد که فقط ازدواج با اوحرام است؟
2- چرا خود میرزا تکلیف ازدواج با سایر محارم را مشخص ننموده و موضوع را به بیت العدل ارجاع داده است؟
3- آیا می توان نتیجه گرفت از زمان تالیف کتاب اقدس تا زمان تاسیس بیت العدل (دوره بهاءالله و عبدالبها و شوقی و مدتی پس از آن تا تشکیل بیت العدل در 1963 (حداقل هفتاد سال) ازدواج با محارم بجز زن پدر طبق متون منعی نداشته است؟
4- چرا بیت العدل با وجود فشارهائی که در این موضوع بر بهائیان بوده هنوز موقعیت را برای صدور قوانین تکمیلی راجع به ازدواج با اقارب مقتضی نمی داند و از آغاز شروع به کار تا زمان حاضر (نزدیک پنجاه سال) همچنان از میان اقارب فقط ازدواج با زن پدر را حرام شمرده است؟!
5- آیا عبارت بیت العدل که «تصمیم گیری در این مورد به عهده خود نفوس مومنه محول شد» به معنای جواز ازدواج با محارم و اقارب نیست که هر کس خودش تصمیم بگیرد و اقدام کند که اگر با اقاربش ازدواج کرد هیچ کار قبیح و حرامی طبق نصوص بهائی مرتکب نشده است؟!!
